Het eerste weekend van juli was voor veel jonge atleten zeer belangrijk, de strijd om de nationale titel stond op het programma. Dit jaar was AV Sprint te Breda de gastheer en zij konden veel atleten en publiek verwelkomen, ondanks de pittige regenbuien hielden de Brabanders de sfeer erin. Maikel Peeman nam namens AV Flakkee deel aan de 3000m en pakte na een spannende race het zilver.
Nu de prestaties van Peeman meer en meer bekendheid krijgen is het lastiger om onder de favorietenrol uit te komen. In februari pakte hij in Apeldoorn al de indoortitel op de 3000m en in de tussenliggende maanden heeft hij ook niet stil gezeten. De 8.41:81 die hij 4 juni in het Belgische Oordegem liep was misschien wel het meest indrukwekkend, hiermee was de Flakkeese troef ook gelijk degene met het snelste persoonlijk record achter zijn naam. Uiteraard zijn feiten en speculaties niet doorslaggevend voor de uitslag van het NK. Een kampioenschap staat immers vaak op zichzelf, tijden zijn ondergeschikt, de inzet is de titel en vaak ontpopt zich een tactische race. Peeman gaf vooraf aan dat hij hiermee rekening houdt. "Ik probeer zo goed mogelijk te volgen om in de laatste 600m aan te gaan, de benen voelen niet optimaal, ik hoop dat het tijdens de wedstrijd beter is".
Om 18.55 werden de 20 atleten opgesteld aan de start en met droog weer en weinig wind vielen de omstandigheden tijdens de race alles mee. Zoals verwacht werd er in de openingsfase naar elkaar geloerd. Peeman liep goed voorin de groep met onder andere Robin Klamer (Twente) en Luuk Maas (Tilburg). Na 800m werd het tempo wat opgevoerd en bleven er nog negen atleten over in de voorhoede. Met 3.06 op de eerste kilometer ging het voor de toppers nog op reserve. Ter vergelijking, Peeman liep tijdens zijn PR-race een openingskm van 2.49, normaalgesproken zou dit tempo hem nog niets moeten doen. In de tweede kilometer werd het tempo licht verhoogd, echt los ging het zeker nog niet maar opnieuw moesten er een paar atleten lossen, uiteindelijk bleven er vijf over die samen de laatste kilometer in gingen, daarbij nog Klamer, Maas en Peeman die met 3.04 over de tweede km nog altijd niet volle bak gingen. De spanning steeg, vijf kanshebbers, drie medailles, één titel, wie was de sterkste, de slimste en de snelste? De lichaamstaal van Peeman gaf weinig zekerheid, zijn passen oogden wat zwaarder dan gewoonlijk en aan zijn gelaat was duidelijk te zien dat het toch echt niet vanzelf ging. Maas liep duidelijk op Peeman, de atleet uit Tilburg was op papier zijn grootste uitdager en als een schaduw volgde hij. Zoals verwacht gingen op 600m van de finish alle trossen los, Maas pakte de kop en Peeman reageerde. De bel voor de laatste ronde klonk, nog 400m, het publiek werd getrakteerd op een enorm spannende finale. Maas had een paar meter te pakken op Peeman die op zijn beurt met Klamer en Bochteld nog in zijn nek voelde hijgen, wanneer hij zou stilvallen kon het podium hem zelfs nog ontgaan, zo nauw luisterde het! Maas had echter genoeg over om de titel binnen te slepen, 8.56.20 was de winnende tijd, Peeman pakte het zilver in 8.58:45 en wist Klamer (8.59.67) nog net achter zich te houden.
"Dit was niet mijn dag, zoals ik vooraf al aangaf voelden de benen niet goed, in de eerste ronde wist ik het al. In deze gedachte is de zilveren medaille nog best goed, uiteindelijk scheelde het niet veel en in goeden doen had ik echt meer kans gehad, ik heb alles gegeven, meer kan je niet doen". Na een kort moment van teleurstelling kon de Sommelsdijkse atleet snel weer lachen. Gesteund door zijn familie, trainer en enkele trainingsmaten kon hij uiteindelijk onderstrepen dat hij niet het goud had verloren, maar het zilver heeft gewonnen! "Er komen nog genoeg kansen, ze zijn nog niet van me af".